30 jaar Dutch Dance

Sacha Vermeulen was 15 toen het gebeurde. De donkere jaren ‘80 liepen op hun eind. En plots ging Nederland aan het feesten. Een grote explosie van beats en dance-muziek. ‘Zelf haakte ik pas écht in toen ik ging studeren’, vertelt Sacha, intussen 45. Maar toen ze eenmaal in de scène zat, maakte het ontzettend veel indruk op haar. Het ongebreidelde. Het avontuurlijke. Het — ze zoekt even naar het precieze woord — ‘vuige’, ook. Het ruige en rauwe randje dat de dance-cultuur altijd heeft gehad. En altijd zal blijven hebben, ook, wellicht.

Dance in Nederland werd heel snel heel groot zonder ooit écht helemaal salonfähig te zijn. ‘Het bleef altijd een beetje het ondergeschoven kindje’, vertelt Sacha. ‘Er bleef altijd iets aanhangen van ‘ach, house – leuk.’ Ook al werd het één van Nederlands meest succesvolle culturele exportproducten. En dat verhaal – dat ‘jongensboekverhaal’ – wilde Sacha graag vertellen. Al lang. Omdat het zo ‘waanzinnig’ is. Ze liep jaren met het idee rond. Botste een paar keer op een njet. En kreeg dan toch groen licht.

Daardoor had ze heel veel tijd gehad om na te denken over wat ze wilde vertellen, en hoe ze dat wilde doen: aan de hand van persoonlijke verhalen. ‘Ik wilde zoveel mogelijk mensen in beeld, zoveel mogelijk koppen. En dan vooral pioniers. Hen wilde ik laten shinen.’

Tekst: Wouter Van Driessche, beeld: Robert Lagendijk

Als regisseur ligt mijn kracht in het maken van portretten en documentaires. Het liefst zo rauw en puur mogelijk, maar wel altijd met een sterke cinematografische blik. Ik heb veel werkervaring (en liefde voor) in de muziek, kunst en cultuur. Daarnaast gaat mijn interesse uit naar jongeren en hun belevingswereld.

Mijn carrière als regisseur begon in 2000 bij MTV Networks. Daarna werkte ik als freelance regisseur/programmamaker voor de VPRO, maar ook voor Vice, BNN/VARA en de NTR. Ik heb meegewerkt aan de documentaire De Formule (VPRO) over de Jeugd van Tegenwoordig. Vorig jaar maakte ik de ultieme kerstfilm, de documentaire Bijzondere Dagen in Nederland: Kerst (BNN/VARA).

Verder was ik betrokken als maker van Lowlands, IDFA, Mysteryland, Villa Achterwerk, Beestieboys, ReChill, DWDD Spin off, Pinkpop, 3voor12, Top2000, Zwarte Cross, en de 3FM Awards. In 2017 maakte ik de documentaire over rapper/zanger Ronnie Flex, Alleen met Iedereen (VPRO), momenteel werk ik aan een vervolg op de film.

Wat. Een. Verhaal. Of juister: wat een rijkdom aan verhalen, deze 30 Jaar Dutch Dance die de VPRO maakte. Documentairemaakster Sacha Vermeulen klopte bij de VPRO aan met het idee voor een documentaire. Dat werd met zoveel enthousiasme ontvangen, dat ze er samen met Paula van den Elsen en Maarten Slagboom (eindredactie), Arne van Terphoven (redactie), Atze de Vrieze en Ralph-Hermen Huiskamp (podcast) en Sander Kerkhof (redactie website) een multimediaproductie van kon maken.

En wat worden al die verhalen fantastisch verteld en prachtig vormgegeven. In een interactieve tijdlijn, in long form video, in podcast. Telkens in het medium dat het onderwerp het beste dient. Hier zijn bovendien makers aan het werk die excelleren in hun media, en in de vertelvormen die ze hanteren. Makers, ook, die hun onderwerp écht graag lijken te zien. Dat voel je in vrijwel elke interface, elke grafiek, elke noot muziek, elk shot.

Alles is zo goed doordacht en met zoveel zorg uitgewerkt dat het allemaal vanzelfsprekend lijkt. Vanzelfsprekend neemt de interactieve, heerlijk navigeerbare tijdlijn de vorm aan van kleurige volumebalkjes. Vanzelfsprekend start bij het scrollen vanzelf de bijbehorende muziek. Vanzelfsprekend wordt het allemaal fantastisch verteld. Vanzelfsprekend wordt het allemaal geweldig goed gekaderd, en in in zijn tijd en plaats gezet, zonder dat het ooit belerend wordt, of saai.

Vanzelfsprekend is niets van dat alles vanzelfsprekend, en is het het resultaat van heel hard en heel betrokken werken. 30 Jaar Dutch Dance is niet zomaar een digitaal naslagwerk over de geschiedenis van 30 jaar elektronische muziek in Nederland. Het is een digitaal monument. Een dat fascineert. Zelfs wie weinig of niets met het genre heeft. Grote, grote klasse.